Szkoła Podstawowa im. Bronisława Czecha w Pleśnej

Bronisław Czech najwszechstronniejszy polski narciarz należy do postaci, którymi Polacy mogą się szczycić. Trzykrotny olimpijczyk, wielokrotny mistrz Polski, człowiek o szerokich horyzontach i zainteresowaniach. Był i jest wzorcem do naśladowania dla naszej młodzieży. Stał się bohaterem sportowym, najlepszym, obok Stanisława Marusarza, polskim narciarzem przełomu lat dwudziestych

i trzydziestych.

Urodził się 25.VII.1908r. w Zakopanem, w rodzinie Józefa i Stanisławy Czechów. Nie była to jednak typowa rodzina góralska. Dziadek Bronisława Czecha - Łukasz Czechowski (lub Czechowicz), za udział w Powstaniu Styczniowym został zesłany przez władze carskie na Syberię. Po ucieczce posługiwał się już nazwiskiem skróconym o połowę. Józef Czech - jego syn - pracował w Wodoleczniczym Zakładzie dr Andrzeja Chramca jako mechanik kotłowy i palacz. W Zakopanem poznał swoją przyszłą żonę - Stanisławę Namysłowską, pochodzącą z Alwerni koło Krakowa. Ich ślub odbył się 17 V 1901r. Zamieszkali wspólnie na Starej Polanie, przy ulicy Chramcówki 2. Właśnie tam przyszła na świat czwórka ich dzieci - Stanisława, Władysław, Bronisław i Janina. W 1920r. rodzina Czechów przeprowadziła się do większego domu mieszczącego się przy zakopiańskim Rynku (dom istnieje do dzisiaj). Bronek miał w życiu wiele pasji, pięknie malował na szkle i rzeźbił w drewnie, pisał też wiersze. Uprawiał lekkoatletykę i uzyskał najwyższą klasę pilotażu jako pilot szybowca, grał doskonale w ping-ponga. Według Encyklopedii sportu z 1992 r. 17 razy Bronek zdobył tytuł narciarskiego mistrza Polski. Mistrzostwo: w zjeździe, slalomie, kombinacji alpejskiej, w skokach, kombinacji klasycznej i sztafecie. Był trzykrotnym rekordzistą Polski w długości skoku, dwukrotnym Mistrzem Czechosłowacji: w biegu na 18 km i kombinacji klasycznej. Bronek był pierwszym polskim narciarzem o klasie międzynarodowej. Nasz patron był wielkim patriotą. Służbę wojskową odbył w 3 Pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku-Białej. Gdy wybuchła II wojna światowa, wraz z bratem udali się na wschód, aby dołączyć się do polskich formacji wojskowych. Niestety, po miesięcznej tułaczce powrócili do Zakopanego. Bronisław włączył się w działalność konspiracyjną i przeprowadzał ludzi przez „zieloną granicę" na Węgry. 14 maja 1940 roku został aresztowany i osadzony w więzieniu w Tarnowie, a następnie po kilku tygodniach przewieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Pracował w stolarni, a potem malował akwarele, malował na szkle i rzeźbił. Proponowano Mu obywatelstwo niemieckie i występy w narciarskiej reprezentacji niemieckiej. On wolał jednak tożsamość polską i obóz niż tytuł zdrajcy. Jego życie zakończyło się w obozie w Oświęcimiu. Zmarł na udar serca 5 czerwca 1944 roku. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Walecznych i Krzyżem Oświęcimskim. Symboliczna mogiła Bronisława Czecha znajduje się w Zakopanem, na Cmentarzu na Pęksowym Brzyzku.